متقاضی پناهندگی باید کتبا از دولت جمهوری اسلامی ایران تقاضای پناهندگی کند و تفاوتی نمیکند که در هنگام تقدیم دادخواست مقیم ایران باشد یا این درخواست را قبل از ورود ایران داده باشد.

طبق ماده 2 آیین نامه پناهندگی , پناهندگان به راههای زیر شناخته میشوند:

1- عبور شخص یا اشخاص از منطقه مرزی به خاک ایران 
2- تقدیم دادخواست از طریق یکی از خارجیان ساکن خارج از ایران مبنی بر پناهندگی و ورود به ایران 
3- تقدیم دادخواست خارجیان مقیم ایران دایر بر قبول پناهندگی

تقاضای پناهندگی باید دارای شرایط زیر باشد تا در کمیته دائمی پناهندگی بررسی شود

الف: وجود یکی از علل مذکور در ماده 1 آیین نامه پناهندگان و عدم سوئ نیت 
ب: متقاضی ناید مرتکب جنایت جنگی یا جرائمی علیه صلح و انسانیت و یا جرایم شدید حقوق عمومی شده باشد 
ج: انجام تشریفات پناهندگی از طرف متقاضی 
د: تعهد متقاضی دائر بر اینکه در مدت اقامت خود در ایران به کلیه مقررات و قوانین کشور احترام بگذارد .

در صورت وجود شرایط فوق کمیته دائمی پناهندگان که در وزارت کشور تشکیل می شود , تقاضانامه متقاضی را بررسی و تصمیم مقتضی را اتخاذ میکند . و اگر مورد موافقت قرار نگرفت فرد متقاضی باید خاک ایران را ترک نماید و چنانچه کمیته مزبور با تقاضا موافقت کرد محل اقامت وی را نیز تعیین می کند و آنگاه نیروی انتظامی کشور دفترچه اقامت پناهندگی برای پناهنده صادر می کند و محل اقامت وی در دفترچه ثبت می شود. ضمنا به افراد تحت تکفل پناهنده مثل همسر و اولاد وی که همراه او به ایران آمده اند نیز پناهندگی اعطا می شود.